Πόση ώρα χρειάζεται, από καταζητούμενος τρομοκράτης να γίνεις πιστός σύμμαχος ή έστω συνομιλητής; Καθόλου!! Μπορεί να γίνει σε χρόνο dt.
Ο αλ Τζολάνι, κατά κόσμο Αχμέντ αλ-Σαράα για παράδειγμα και η οργάνωσή του Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ ετοιμάζονται για ένα μακροβούτι στα χλιαρά νερά της Δυτικόφρονης κολυμβήθρας (“demo-washing” το λένε) του Σιλωάμ. Δεν έχει σημασία που ως θυγατρική της Αλ Κάιντα στη Συρία αποκεφάλιζε, εκτελούσε, τρομοκρατούσε. Ούτε πως η φωτογραφία της επικήρυξης για 10 εκατομμύρια δολάρια του αλ Τζολάνι είναι ακόμα κρεμασμένη σε περίοπτη θέση.
Οι καιροί αλλάζουν και μαζί τους και οι “εχθροί” . Το γεγονός πως πολέμησαν και αποκαθήλωσαν τον “τύραννο” Άσαντ είναι αρκετό ώστε να ξεθωριάσει η εικόνα του τρομοκράτη. Ήδη από την πρώτη κατάληψη του Χαλεπίου το 2011, άρχισε δειλά δειλά να εμφανίζεται η νέα τους ιδιότητα: Επαναστάτες”. Στο ίδιο μοτίβο με τους ουκροναζί που βαφτίστηκαν “μαχητές της ελευθερίας”. Κόντρα στον “τύραννο” Άσαντ, δουλάκια του ευρωατλαντικού μπλοκ έκαναν όλη την βρώμικη δουλειά των αφεντικών τους και τώρα προσέρχονται στο ταμείο. Συγχωροχάρτι.
Τώρα μπορούν να σκοτώνουν, να τρομοκρατούν ελεύθερα, για καλό σκοπό: Για την αποδυνάμωση της Ρωσίας, για να δυσχεράνουν την στήριξη του Ιράν στην Χεσμπολά που οι γενοκτόνοι του Ισραήλ θεωρούν επικίνδυνη, για τους ευρωατλαντικούς ενεργειακούς δρόμους…. Μέχρι να πάψουν να είναι χρήσιμοι.
Η ιστορία είναι γεμάτη από παρόμοια γεγονότα αλλά πάντα εκπλήσσει ο τεράστιος αριθμός των “αναλυτών”, “δημοσιογράφων τζουκ μποξ” που υπηρετούν το αφήγημα “η ανάνηψη του τρομοκράτη” αλλά και των απλών κρετίνων που εδώ και χρόνια αρδεύονται από τα λύματα των τηλεοπτικών καναλιών και καταπίνουν αμάσητο το παραμύθι για “τέρατα” που υποδεικνύει ο πολιτικός τους προϊστάμενος (βλέπε κυβέρνηση ΗΠΑ και ευέλικτοι “σύμμαχοι”).
