Δεν πέρασε ούτε μήνας από την κατάληψη της Συρίας από τους τζιχαντιστές, με τη στήριξη των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ – Τουρκίας – Ισραήλ, και οι εξελίξεις στην περιοχή τρέχουν με καταιγιστικούς ρυθμούς, ρίχνοντας σαν ντόμινο το ένα κομμάτι μετά το άλλο. Τι έχει γίνει αυτό το διάστημα;
Οι τζιχαντιστές, που στην προηγούμενη φάση του πολέμου αντιμετωπίζονταν ως «τρομοκράτες» από τους Ευρωατλαντικούς, κατάφεραν τώρα με την εκπαίδευση, τη χρηματοδότηση και τη στήριξή τους να αναδειχτούν σε νέα συριακή κυβέρνηση. Το καθεστώς Ασαντ και ο στρατός του κατέρρευσαν.
Η Τουρκία διεκδικεί κυνικά τη μερίδα του λέοντος στην εκπαίδευση και τον εξοπλισμό αυτών των ομάδων, γεγονός που αναγνωρίζεται από τις ίδιες και από τους Ευρωατλαντικούς συμμάχους της. Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ διαπραγματεύονται με τους τζιχαντιστές μέσω της τουρκικής κυβέρνησης.
Ενώ στη Συρία συνεχίζονται οι δολοφονίες κατοίκων και στρατιωτικών από τους τζιχαντιστές, παρά την προσπάθεια των «Δυτικών» να τους παρουσιάσουν ως …εξημερωμένους, η Τουρκία στον Βορρά και το Ισραήλ στον Νότο διεξάγουν πολεμικές επιχειρήσεις για την κατάληψη νέων εδαφών της Συρίας.
Συγκεκριμένα, το Ισραήλ, αφού κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών και του πολεμικού υλικού που διέθετε ο στρατός του Ασαντ, συνεχίζει την προέλαση από τα Υψίπεδα του Γκολάν προς τη Δαμασκό, με στόχο να επεκτείνει τη ζώνη κατοχής και να ενσωματώσει νέα εδάφη στην επικράτειά του.
Η Τουρκία, από την άλλη, συγκεντρώνει στρατό στα σύνορά της με τη Συρία και στις περιοχές που κατέχει ήδη, με στόχο «να περάσει από λεπίδι» τους Κούρδους της περιοχής, οι οποίοι, στην προηγούμενη φάση του πολέμου, είχαν τη στήριξη κυρίως των Αμερικανών. Τα θερμά λόγια για την Τουρκία στις συναντήσεις Μπλίνκεν και Φον ντερ Λάιεν με τον Ερντογάν, εν αναμονή της επίθεσης, προκαλούν τουλάχιστον ερωτήματα για την τωρινή στάση τους απέναντι στους Κούρδους.
Οι Ευρωατλαντικοί σπεύδουν «να πιάσουν στασίδι» για την επόμενη μέρα στη Συρία, την ώρα που η Ρωσία διαπραγματεύεται τη διατήρηση των βάσεών της στην περιοχή. Παρά την επέμβαση και την κατοχή στον Νότο, οι τζιχαντιστές κρατούν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με το Ισραήλ.
Η Τουρκία αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα και στο διπλωματικό πεδίο, προκειμένου να διαμορφώσει μια νέα κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Τα δημοσιεύματα για το υπό συζήτηση τουρκο-συριακό σύμφωνο, που εξαφανίζει την Κύπρο και τα κυριαρχικά της δικαιώματα από την περιοχή, δεν είναι καπνός χωρίς φωτιά.
Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση και οι άλλες δυνάμεις του ευρωατλαντικού τόξου, αφού χαιρέτισαν με μια φωνή την «πτώση του καθεστώτος Ασαντ», τώρα συντάσσονται στον νέο «εθνικό στόχο», να φρενάρουν την τουρκική επιρροή στην περιοχή και να αποτρέψουν νέα τετελεσμένα στην Ανατ. Μεσόγειο. Σαν να μην ήταν γνωστός ο ρόλος της Τουρκίας και των άλλων ΝΑΤΟικών «συμμάχων» στην πτώση του καθεστώτος Ασαντ, για την οποία πανηγύριζαν όλοι πριν από λίγες μέρες: Από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι την ακροδεξιά και τους οπορτουνιστές!
Η συναίνεσή τους είναι βούτυρο στο ψωμί της αστικής τάξης και της κυβέρνησης, που σχεδιάζουν τη μεγαλύτερη εμπλοκή στον πόλεμο της Συρίας, ακόμα και με επιτόπου στρατιωτική παρουσία, ανεξάρτητα αν αυτό θα γίνει με «ομπρέλα» ΝΑΤΟ ή ΕΕ, όπως έγινε άλλωστε και με τη φρεγάτα στην Ερυθρά.
Τι επιβεβαιώνεται; Οτι κάθε βήμα εμπλοκής προετοιμάζει το επόμενο. Και ότι η αναβάθμιση της χώρας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ όχι μόνο δεν διασφαλίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου, αλλά τα υπονομεύει και τα απειλεί ανοιχτά, φέρνοντας ακόμα πιο κοντά μια επώδυνη διευθέτηση.
Στα «ήρεμα νερά» με την Τουρκία, που διαφημίζει η κυβέρνηση, πλέουν τα ευρωατλαντικά σχέδια για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου. Με καταλύτη και τις εξελίξεις στη Συρία, αφού το παζάρι για διευθετήσεις είναι εφ’ όλης της ύλης στην περιοχή και δεν υπάρχει εξέλιξη που να μην επηρεάζει τον περίγυρο.
Οσα συμβαίνουν στη Συρία ανοίγουν τον «ασκό του Αιόλου» για όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και κλιμάκωση του πολέμου στην περιοχή. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και επιβεβαιώνουν ότι στο επίπεδο που βρίσκονται σήμερα οι αντιθέσεις και η σύγκρουση των αντίπαλων στρατοπέδων, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα πότε και πού θα ξεσπάσει η επόμενη εστία πολέμου.
Μέσα σ’ αυτόν τον ζόφο, γίνεται πιο επιτακτική ανάγκη να συνδυαστεί η αλληλεγγύη στον συριακό και τους άλλους λαούς με την ακόμα μεγαλύτερη καταδίκη των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και το εμπόδισμα της ελληνικής εμπλοκής, με σημαία τα πραγματικά συμφέροντα του λαού, απέναντι σ’ αυτά της αστικής τάξης, των κομμάτων και των διεθνών συμμάχων της.
