Tου Alastair Crooke – strategic-culture.su
Η αναγκαιότητα του πολέμου περνάει στη συνείδηση του αραβικού και του ισλαμικού κόσμου
Την περασμένη Πέμπτη, από τις σελίδες των New York Times ο Τομ Ο Φρίντμαν εξαπέλυσε την τρομακτική προειδοποίησή του:
“Πιστεύω ότι αν το Ισραήλ εισέλθει τώρα [μονομερώς] με τη βία στη Γάζα για να καταστρέψει τη Χαμάς, θα κάνει ένα σοβαρό λάθος που θα είναι καταστροφικό για τα ισραηλινά και αμερικανικά συμφέροντα.
“Θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια παγκόσμια ανάφλεξη και να ανατινάξει ολόκληρη τη δομή των φιλοαμερικανικών συμμαχιών που οικοδόμησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες… Μιλάω για την ειρηνευτική συνθήκη του Καμπ Ντέιβιντ, τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Όσλο, τις συμφωνίες του Αβραάμ και την πιθανή εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας. Όλα θα μπορούσαν να γίνουν καπνός.
“Δυστυχώς”, δήλωσε ο ανώτερος Αμερικανός αξιωματούχος, “οι Ισραηλινοί στρατιωτικοί ηγέτες είναι, στην πραγματικότητα, ακόμη πιο πολεμοκάπηλοι από τον σημερινό πρωθυπουργό. Είναι γεμάτοι οργή και αποφασισμένοι να δώσουν στη Χαμάς ένα εντυπωσιακό χτύπημα που κανένα γειτονικό έθνος δεν θα ξεχάσει ποτέ” .
Ο Φρίντμαν μιλάει, φυσικά, για το αμερικανικό σύστημα συμμαχιών που βασίζεται στην εικόνα του αήττητου της στρατιωτικής ισχύος του Ισραήλ – το παράδειγμα του “μικρού ΝΑΤΟ” που υποτίθεται ότι χρησιμεύει ως βασικό θεμέλιο για την εξάπλωση της υπαγορευμένης από την Αμερική Τάξης των Κανόνων στη Δυτική Ασία.
Είναι παρόμοιο με το υπόβαθρο της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, του οποίου το υποτιθέμενο “αήττητο” στήριξε τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ευρώπη (τουλάχιστον μέχρι τον πόλεμο στην Ουκρανία).
Ένα μέλος του ισραηλινού υπουργικού συμβουλίου δήλωσε στον ανώτερο ισραηλινό στρατιωτικό απεσταλμένο, Ben Caspit, ότι το Ισραήλ δεν µπορεί αυτήν την στιγμή να επιτρέψει την αμφισβήτηση της εδραιωμένης αποτρεπτικής του ισχύος:
“Αυτό είναι το πιο σημαντικό σημείο: η αποτρεπτική μας ισχύς”, δήλωσε η ανώτερη πηγή του Υπουργικού Συμβουλίου Πολέμου. “Η περιοχή πρέπει να συνειδητοποιήσει γρήγορα ότι όσοι βλάπτουν το Ισραήλ, όπως έκανε η Χαμάς, θα πληρώσουν δυσανάλογο τίμημα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να επιβιώσουμε μεταξύ των γειτόνων μας από το να απαιτήσουμε αυτό το τίμημα τώρα, γιατί πολλά μάτια είναι στραμμένα πάνω μας και τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν τα συμφέροντά μας στην καρδιά τους. “.
Με άλλα λόγια, το ισραηλινό “παράδειγμα” επικεντρώνεται στην εκδήλωση συντριπτικής και ακατανίκητης δύναμης απέναντι σε κάθε αναδυόμενη πρόκληση. Η πολιτική αυτή απορρέει από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ ήθελαν πάντα το Ισραήλ να έχει τόσο πολιτικό πλεονέκτημα (όλες οι στρατηγικές αποφάσεις ανήκουν αποκλειστικά στο Ισραήλ, σύμφωνα με το Όσλο) όσο και στρατιωτική υπεροχή έναντι όλων των γειτόνων του.
Παρά το γεγονός ότι παρουσιάζεται ως τέτοια, αυτή δεν ήταν ποτέ μια φόρμουλα ικανή να καταλήξει σε μια βιώσιμη και ειρηνική διευθέτηση που θα επέτρεπε την εφαρμογή του ψηφίσματος 181 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ του 1947 (η διχοτόμηση της Παλαιστίνης της εποχής της εντολής σε δύο κράτη). Αντίθετα, το Ισραήλ υπό την κυβέρνηση Νετανιάχου κινείται όλο και πιο κοντά σε μια εσχατολογική ίδρυση του Ισραήλ στη (βιβλική) “Γη του Ισραήλ” – μια κίνηση που διαγράφει εντελώς την Παλαιστίνη.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Νετανιάχου, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Γενική Συνέλευση τον περασμένο μήνα, έδειξε έναν χάρτη στον οποίο το Ισραήλ κυριαρχούσε από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα – και η Παλαιστίνη (και οποιοδήποτε παλαιστινιακό έδαφος) ήταν ανύπαρκτη.
Όπως και στην Ουκρανία
Ο Τομ Φρίντμαν, στις εκτιμήσεις του στην εφημερίδα NYT, μπορεί να φοβάται ότι, όπως ακριβώς η ανεπάρκεια του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία κατέρριψε “τον μύθο του ΝΑΤΟ”, έτσι και η κατάρρευση του ισραηλινού στρατού και των μυστικών του υπηρεσιών στις 7 Οκτωβρίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη Γάζα, “θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα ολόκληρη τη δομή της φιλοαμερικανικής συμμαχίας” στη Μέση Ανατολή.
Η σύγκλιση δύο τέτοιων ταπεινώσεων θα μπορούσε να σπάσει τη ραχοκοκαλιά της δυτικής πρωτοκαθεδρίας. Αυτή φαίνεται να είναι η ουσία της ανάλυσης του Φρίντμαν. (Πιθανόν να έχει δίκιο).
Η Χαμάς κατάφερε να καταστρέψει το αποτρεπτικό μοντέλο του Ισραήλ: δεν φοβήθηκε, οι IDF αποδείχθηκαν κάθε άλλο παρά ανίκητες και ο αραβικός πληθυσμός κινητοποιήθηκε όσο ποτέ άλλοτε (προκαλώντας σύγχυση στους δυτικούς κυνικούς που γελούν και μόνο με τη σκέψη ότι υπάρχει “αραβικός πληθυσμός”).
Οι πέντε κρίσεις
Λοιπόν, εδώ είμαστε – και ο Λευκός Οίκος έχει ταρακουνηθεί. Οι διευθύνοντες σύμβουλοι του Axios, VandeHei και Mark Allen, έχουν προειδοποιήσει, μιλώντας ξεκάθαρα:
“Ποτέ δεν έχουμε μιλήσει με τόσους πολλούς ανώτερους κυβερνητικούς αξιωματούχους που, ιδιωτικά, ανησυχούν πολύ… [ότι] η συρροή διαφόρων κρίσεων γίνεται μια επική ανησυχία και ένας ιστορικός κίνδυνος. Δεν μας αρέσει να ακούγεται καταστροφικό. Θα θέλαμε όμως να σημάνουμε έναν ρεαλιστικό, επιστημονικό και διαυγή συναγερμό: Αμερικανοί αξιωματούχοι μας λένε ότι, στο εσωτερικό του Λευκού Οίκου, αυτή ήταν η πιο βαριά και ανατριχιαστική εβδομάδα από τότε που ο Τζο Μπάιντεν ανέλαβε τα καθήκοντά του πριν από μόλις 1.000 ημέρες… Ο πρώην υπουργός Άμυνας Μπομπ Γκέιτς μας λέει ότι η Αμερική αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο αριθμό κρίσεων από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πριν από 78 χρόνια…‘Καμία από αυτές τις κρίσεις δεν μπορεί να διευθετηθεί και να διαγραφεί. Και οι πέντε θα μπορούσαν να μετατραπούν σε κάτι πολύ μεγαλύτερο… Αυτό που τρομάζει τους αξιωματούχους είναι το πώς και οι πέντε απειλές θα μπορούσαν να συγχωνευθούν σε μία. “
Οι πέντε κρίσεις θα μπορούσαν να είναι: η κλιμάκωση του πολέμου λόγω της εισόδου του Ισραήλ στη Γάζα, η “αντιαμερικανική συμμαχία” μεταξύ Πούτιν και Σι, το “κακόβουλο” Ιράν, ο “ανισόρροπος” Κιμ Τζον Ουν και η εξάπλωση των βίντεο και των ψευδών ειδήσεων.
Ωστόσο, το άρθρο του Friedman στο NYT χάνει την άλλη πλευρά του νομίσματος – επειδή το ισραηλινό μοντέλο έχει δύο όψεις- υπάρχει επίσης μια εσωτερική σφαίρα, ξεχωριστή από την εξωτερική ανάγκη να κάνει τους αντιπάλους του Ισραήλ να πληρώσουν ένα δυσανάλογο τίμημα. Ο εσωτερικός “μύθος” ισχυρίζεται ότι το ισραηλινό κράτος “έχει την υποστήριξη των πολιτών του”, όπου κι αν ζουν Εβραίοι, στο Ισραήλ και στα κατεχόμενα εδάφη, στους πιο απομακρυσμένους οικισμούς ή στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ. Αυτό είναι κάτι περισσότερο από ένα κοινωνικό συμβόλαιο- μάλλον, είναι μια πνευματική υποχρέωση στην οποία πρέπει να υπόκεινται όλοι οι Εβραίοι που ζουν στο Ισραήλ.
Αυτό το “κοινωνικό συμβόλαιο” ασφάλειας, ωστόσο, μόλις κατέρρευσε. Είκοσι κιμπούτζ έχουν εκκενωθεί από το βορρά, όπως επίσης και 43 παραμεθόριες πόλεις.
Θα εμπιστευτούν ξανά το κράτος αυτές οι εκτοπισμένες οικογένειες; Θα επιστρέψουν μια μέρα στους οικισμούς; Η εμπιστοσύνη έχει διαρραγεί. Ωστόσο, δεν ήταν οι ρουκέτες της Χεζμπολάχ που τρόμαξαν τους κατοίκους, αλλά οι εικόνες της 7ης Οκτωβρίου στις κοινότητες στα περίχωρα της Γάζας. Ο φράχτης παραβιάστηκε σε δεκάδες σημεία, στρατιωτικές βάσεις και φυλάκια αλώθηκαν, πόλεις κατελήφθησαν από τις δυνάμεις της Χαμάς, οι επακόλουθες δολοφονίες και το γεγονός ότι περίπου 200 Ισραηλινοί απήχθησαν και μεταφέρθηκαν στη Γάζα δεν άφησαν τίποτα στη φαντασία. Αν η Χαμάς πέτυχε, τι θα σταματήσει τη Χεζμπολάχ;
Όπως στο παλιό παιδικό τραγούδι: Ο Humpty-Dumpty έκανε μια μεγάλη βουτιά, αλλά όλα τα άλογα του βασιλιά και όλοι οι άντρες του βασιλιά δεν μπόρεσαν να ξαναφτιάξουν τον Humpty.
Αυτό είναι που ανησυχεί την ομάδα του Λευκού Οίκου. Δεν πιστεύουν καθόλου ότι μια ισραηλινή εισβολή στη Γάζα θα επαναφέρει τον “Humpty” στη θέση του. Αντίθετα, φοβούνται ότι τα πράγματα μπορεί να πάνε στραβά για τις IDF και ότι τα πλάνα που θα μεταδοθούν στη Μέση Ανατολή με το Ισραήλ να χρησιμοποιεί υπέρμετρη στρατιωτική βία σε ένα κατοικημένο αστικό περιβάλλον θα προκαλέσουν εξέγερση στον ισλαμικό κόσμο.
Παρά τον σκεπτικισμό της Δύσης, υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή η εξέγερση στον αραβικό χώρο είναι διαφορετική και μοιάζει πολύ με την αραβική εξέγερση του 1916 που ανέτρεψε την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Παίρνει μια ξεχωριστή ” ροπή “, καθώς τόσο οι σιιτικές όσο και οι σουνιτικές θρησκευτικές αρχές υποστηρίζουν ότι το καθήκον των μουσουλμάνων είναι να συνταχθούν με τους Παλαιστίνιους. Με άλλα λόγια, καθώς η ισραηλινή πολιτική γίνεται απροκάλυπτα “προφητική”, η ισλαμική διάθεση γίνεται με τη σειρά της εσχατολογική.
Το γεγονός ότι ο Λευκός Οίκος χρησιμοποιεί παραπληροφόρηση για να πιέσει τους “μετριοπαθείς” Άραβες ηγέτες να σχηματίσουν μια φιλοϊσραηλινή κυβέρνηση στη Γάζα που θα εκτοπίσει τη Χαμάς και θα επιβάλει ασφάλεια και τάξη δείχνει πόσο μακριά από την πραγματικότητα βρίσκεται η Δύση. Υπενθυμίζουμε ότι ο Μαχμούντ Αμπάς, ο στρατηγός Σίσι και ο βασιλιάς της Ιορδανίας (μερικοί από τους πιο εύκαμπτους ηγέτες στην περιοχή) αρνήθηκαν κατηγορηματικά να συναντηθούν με τον Μπάιντεν μετά το ταξίδι του στο Ισραήλ.
Η οργή στην περιοχή είναι πραγματική και απειλεί τους “μετριοπαθείς” Άραβες ηγέτες, των οποίων τα περιθώρια ελιγμών είναι πλέον περιορισμένα.
Τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται, όπως και οι επιθέσεις κατά των αμερικανικών αναπτύξεων στην περιοχή. Ορισμένοι στην Ουάσιγκτον ισχυρίζονται ότι διακρίνουν την ιρανική συνενοχή και ελπίζουν να διευρύνουν το παράθυρο για έναν πόλεμο με το Ιράν.
Ο Λευκός Οίκος πανικόβλητος αντιδρά υπερβολικά, έχει στείλει (100) τεράστια φορτηγά αεροπλάνα με βόμβες, πυραύλους και συστήματα αεράμυνας (THAAD και Patriot) στο Ισραήλ, αλλά και στον Κόλπο, την Ιορδανία και την Κύπρο. Αναπτύχθηκαν επίσης ειδικές δυνάμεις και 2.000 πεζοναύτες. Εκτός από τα δύο αεροπλανοφόρα και τα πλοία συνοδείας τους.
Ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ στέλνουν έναν πλήρες στράτευμα με πλήρη εξοπλισμό μάχης. Αυτό από μόνο του μπορεί να αυξήσει τις εντάσεις και να προκαλέσει αντιδράσεις: η Ρωσία αναπτύσσει τώρα MiG-31 εξοπλισμένα με υπερηχητικούς πυραύλους Kinzhal (ικανούς να πλήξουν αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ στα ανοικτά της Κύπρου) στη Μαύρη Θάλασσα και η Κίνα φέρεται να στέλνει πολεμικά πλοία στην περιοχή. Η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν και τα κράτη του Κόλπου αναπτύσσουν πυρετώδη διπλωματική δραστηριότητα για να περιορίσουν τη σύγκρουση, ακόμη και στην περίπτωση που η Χεζμπολάχ εμπλακεί βαθύτερα στην αντιπαράθεση.
Προς το παρόν, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην απελευθέρωση των ομήρων, δημιουργώντας πολύ θόρυβο και (σκόπιμη) σύγχυση. Ίσως κάποιοι αναμένουν ότι οι ελπίδες για την απελευθέρωση των ομήρων θα καθυστερήσουν και τελικά θα αποτρέψουν τη σχεδιαζόμενη εισβολή στη Γάζα. Ωστόσο, η ισραηλινή στρατιωτική διοίκηση και η κοινή γνώμη επιμένουν στην ανάγκη να καταστραφεί η Χαμάς (μόλις εγκατασταθούν τα αμερικανικά πλοία και η νέα αεράμυνα).
Όπως και να έχει (η εισβολή), η πραγματικότητα είναι ότι οι Ταξιαρχίες Κασάμ της Χαμάς έχουν αποδιοργανώσει τα εσωτερικά και εξωτερικά μοντέλα του Ισραήλ. Ανάλογα με την έκβαση του πολέμου Γάζας/Ισραήλ, οι Ταξιαρχίες μπορεί ακόμη να προκαλέσουν περαιτέρω μώλωπες στο πολιτικό σώμα [του Ισραήλ], έτσι ώστε να “πυροδοτήσουν μια παγκόσμια ανάφλεξη και να ανατινάξουν ολόκληρη τη δομή της φιλοαμερικανικής συμμαχίας που οικοδομήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες” (σύμφωνα με τα λόγια του Tom Friedman).
Εάν το Ισραήλ εισέλθει στη Γάζα (και το Ισραήλ θα μπορούσε να κρίνει ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να εξαπολύσει χερσαία επιχείρηση, δεδομένης της εσωτερικής πολιτικής δυναμικής και των πιέσεων της κοινής γνώμης), είναι πιθανό ότι η Χεζμπολάχ θα παρασυρθεί σταδιακά περισσότερο στην αντιπαράθεση, αφήνοντας τις ΗΠΑ με το δίλημμα να δουν το Ισραήλ να ηττάται ή να εξαπολύσει έναν μεγάλο πόλεμο στον οποίο όλα τα θερμά σημεία θα συγχωνευθούν “σε ένα”.
Κατά μία έννοια, η ισραηλινο-ισλαμική σύγκρουση μπορεί να επιλυθεί μόνο με αυτόν τον ενεργητικό τρόπο. Όλες οι προσπάθειες από το 1947 και μετά έχουν οδηγήσει σε εμβάθυνση του χάσματος. Η αναγκαιότητα του πολέμου εισχωρεί στη συνείδηση του αραβικού και ισλαμικού κόσμου.
