Για τη Δύση, ο Ζελένσκι είναι πλέον ένας “νεκρός λύκος”, γράφει ο Vladimir Kornilov στο RIA Novosti, και οι ύαινες απλά περιμένουν το ευρωατλαντικό πράσινο φως για να καταβροχθίσουν τα απομεινάρια του.
Η μοίρα του Κίπλινγκ σημαίνει ότι το ρήγμα μεταξύ του ναζι-πραξικοπηματία ηγέτη και των φιλελεύθερων “δημοκρατιών” βαθαίνει ταχύτατα, έτσι ώστε, χωρίς καν να περιμένουμε να κρυώσει η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, να εμφανιστούν αμέσως οι διεκδικητές που θα αντικαταστήσουν τον Ουκρανό ” Ακέλα” που θεωρείται ήδη νεκρός.
Τα συνθήματα που αναρτήθηκαν την παραμονή του Βίλνιους από το πραξικοπηματικό καθεστώς – “Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ θα καθορίσει τη μοίρα της Ουκρανίας και του Μπάιντεν” – φαίνεται να παίρνουν σάρκα και οστά, αλλά όχι με την προσδοκώμενη έννοια: και η ατυχής μοίρα φαίνεται προς το παρόν να αφορά περισσότερο τον Βλαντιμίρ Ζελένσκι.
Στο Κίεβο, έχουν αρχίσει να παρουσιάζουν την απόρριψη του “Σχεδίου Δράσης για τη συμμετοχή” ως ένα είδος επανάστασης: για χρόνια, οι πραξικοπηματίες κατηγορούσαν τη Συμμαχία για την άρνησή της να στηρίξει το Σχέδιο, ενώ τώρα διακηρύσσουν στους Ουκρανούς “Κοιτάξτε τι έγινε!”. Μας αρνήθηκαν το Σχέδιο!“.
Έτσι, η βραχυπρόθεσμη μοίρα του Κιέβου είχε ήδη γραφτεί πολύ πριν από το Βίλνιους. Αυτό που προκάλεσε την “ευγενή αγανάκτηση” των δυτικών καγκελαριών στη λιθουανική πρωτεύουσα ήταν οι παλικαρισμοί και οι σαρκασμοί του Ζελένσκι, ιδίως προς τον Βρετανό υπουργό Πολέμου Μπεν Γουάλας (παρεμπιπτόντως, ήδη με οσμή παραίτησης, αλλά για άλλα θέματα) και τα λεγόμενά του περί “ΝΑΤΟ-Amazon” για τις προμήθειες όπλων στη χούντα και την έλλειψη “ευγνωμοσύνης” των πραξικοπηματιών.
Πριν προλάβει να πάρει κανείς ανάσα, και τσουπ η τηλεόραση της Αυτού Μεγαλειότητος προβάλλει αμέσως τον νεκραναστημένο πρώην ηγέτη πραξικοπηματία Πέτρο Ποροσένκο, ο οποίος ξελαρυγγιάζεται εκφράζοντας την βαθιά ευγνωμοσύνη του προς τη βρετανική κυβέρνηση για τη στρατιωτική βοήθεια.
Τα λόγια του Wallace είναι αυτά “ενός φίλου, ενός πολύ καλού επαγγελματία και πολύ υπεύθυνου ανθρώπου”, εξυμνούσε με δάκρυα στα μάτια ο σοκολατοποιός πρώην πρόεδρος-πραξικοπηματίας.
Σαν να μην έφτανε αυτό – ο Ποροσένκο εξακολουθεί να είναι ένας πρώην, προς το παρόν εκτός παιχνιδιού – και πάραυτα ακολουθεί η δήλωση στο Sky News του Ουκρανού πρέσβη στο Λονδίνο και πρώην υπουργού Εξωτερικών του Ζελένσκι, Βαντίμ Πριστάικο, ο οποίος καταδικάζει ανοιχτά τον “κακόγουστο σαρκασμό” του Ζελένσκι εναντίον του Γουάλας.
Αλλά η κριτική δεν περιορίστηκε στα βρετανικά μέσα ενημέρωσης, παρατηρεί ο Kornilov: ακολουθώντας την οσμή του αίματος, τα τσακάλια που μέχρι τότε παραμόνευαν, όρμησαν αμέσως στον αρχηγό της αγέλης.
Ενώ ο Porošenko δεν φείδεται “γαλικών” για την πλήρη αποτυχία της ουκρανικής ηγεσίας στο Βίλνιους, η Julija Timošenko επιτίθεται επίσης στον Zelensky και την ομάδα του για την προσπάθειά τους να νομιμοποιήσουν την κάνναβη.
Κρίνοντας από την ταχύτητα με την οποία κινούνται τα όρνεα, τα οποία ήταν αρκετά σιωπηλά μέχρι τώρα, φαίνεται να θεωρούν ότι ο Ζελένσκι έχει ήδη βγει από το παιχνίδι και περιμένουν μόνο “το σήμα από τους Δυτικούς για να χυμήξουν στον ετοιμόροπο ηγέτη“.
Εν τω μεταξύ, είναι ακριβώς οι δυτικοί καταφεύγουν στο πρόσχημα της ανεξέλεγκτης διαφθοράς στη “δημοκρατική” Ουκρανία (λες και δεν είναι η αναπόσπαστη αδελφή όλων των “δημοκρατιών”, όσο φιλελεύθερες και αν είναι) ή της έλλειψης “υγιών και ισχυρών δημοκρατικών θεσμών” (Τζον Κίρμπι, εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου) για να “τα βγάλουν πέρα” απέναντι στις αξιώσεις του Κιέβου.
Στο Βίλνιους, όπως και για τη σχεδόν συνακόλουθη G7, επιβεβαιώθηκε ότι το Κίεβο θα υποστηριχθεί στη μετάβαση του στρατού του στα πρότυπα του ΝΑΤΟ, ότι τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στις χώρες της G7 παραμένουν παγωμένα μέχρι η Μόσχα “να αποζημιώσει την Ουκρανία για τη φθορά που προκλήθηκε” και ότι οι ίδιες χώρες θα παράσχουν “επείγουσα στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία σε περίπτωση νέας μελλοντικής σύγκρουσης με τη Ρωσία“. Τέλος.
Ωστόσο, όσον αφορά τον Βλαντιμίρ Ζελένσκι, σημειώνει ο Αλεξάντρ Φιντέλ στην Al’ternativa, ο συνδυασμός του”πολιτικούύ ερασιτεχνισμού και της τοπικιστικής νοοτροπίας του πραξικοπηματία, από τη μια και οι “ουσίες” υπό την επίδραση των οποίων βρίσκεται μόνιμα και οι οποίες εμποδίζουν την επαρκή αντίληψη της πραγματικότητας από την άλλη, του έχουν παίξει ένα άσχημο παιχνίδι”.
Έτσι, ο Zelensky είναι αιχμάλωτος του δικού του “ουκρανοκεντρισμού”, της πεποίθησης ότι η Ουκρανία, “αφοσιωμένη στην υπεράσπιση των δυτικών αξιών“, είναι πολύ σημαντική για τη Δύση, η οποία με τη σειρά της θα ήταν έτοιμη να την υποστηρίξει στον αγώνα “κατά του Ρώσου εισβολέα” προς το συμφέρον της συλλογικής Δύσης.
Όμως, στο Βίλνιους, ο σόουμαν προσγειώθηκε και είναι εύκολο να προβλέψει κανείς μια ραγδαία μείωση της επιρροής του στους Ουκρανούς στρατιωτικούς διοικητές, οι οποίοι ήδη προηγουμένως ήταν επιφυλακτικοί απέναντι στον αρχιστράτηγο και συνεργάζονταν απευθείας με τις διοικήσεις του ΝΑΤΟ.
Πολύ σύντομα θα παρατηρήσουμε μια σφοδρή αύξηση των επικρίσεων κατά του Ζελένσκι, με εκστρατείες στα μέσα ενημέρωσης εναντίον του και υπέρ των αντιπάλων του.
Υπάρχει ένας παλιός κανόνας στη διπλωματία, σημειώνει ο Fidel: μια αλλαγή πορείας συνεπάγεται και αλλαγή του τιμονιέρη.
Τώρα, “έχοντας υποστεί ένα στρατιωτικό βάλτωμα και με απουσία επιλογών για την αντιμετώπιση της κατάστασης, η Δύση είναι έτοιμη να αναζητήσει έναν συμβιβασμό, ο οποίος θα περιλαμβάνει την αντικατάσταση του κλόουν με μια λιγότερο “τοξική” φιγούρα για τη Μόσχα, και η οποία θα αποδεχθεί τους όρους που συμφωνήθηκαν από τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον για τον τερματισμό της σύγκρουσης“..
Και η κατάσταση έχει φτάσει στο σημείο όπου οι δυτικοί “εταίροι”, αντιλαμβανόμενοι ότι το Κίεβο δεν έχει πολύ χρόνο μπροστά του, έχουν αρχίσει να εισπράττουν πάνω στα χρέη του πραξικοπήματος, ξεκινώντας με τα πλέον ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία, όπως αρχαία έργα τέχνης, θρησκευτικά κειμήλια, εικόνες, ακόμη και ιερά λείψανα.
Το καθεστώς Majdan, σημειώνει ο πολιτικός επιστήμονας Rostislav Iščenko, είχε ήδη ξεπουλήσει το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας της χώρας πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών. Οι νέες πιστώσεις αποκτήθηκαν σε βάρος όσων απέμειναν από τις πλούσιες “μαύρες γαίες” και τις τελευταίες βιομηχανικές επιχειρήσεις που δεν είχαν ακόμη πωληθεί.
Με τον προγραμματισμένο πλειστηριασμό της “Energoatom” και όλων των λιμανιών της Οδησσού, “ήρθε η ώρα του λογαριασμού και οι πιστωτές απαιτούν την αποπληρωμή των απαιτήσεών τους“.
Του Fabrizio Poggi
